Już jutro obchodzić będziemy 1057 rocznicę chrztu naszej ojczyzny. Sejm RP ustawą z 22 lutego 2019 r. ustanowił bowiem 14 kwietnia dniem upamiętniającym to przełomowe wydarzenie w dziejach Polski. Przełomowe, bo istotnie stanowiło punkt zwrotny w dziejach naszego narodu. Mieszko I chrztem wprowadził swój kraj w europejską, chrześcijańską cywilizację, a oddaniem pod bezpośrednią opiekę papieską uniezależnił go od jakiegokolwiek cesarstwa i zatrzymał na dłuższy czas niemiecką ekspansję na wschód od Odry. Natomiast fakt odrzucenia chrześcijaństwa w tym czasie przez plemienne państewka słowiańskie, położone między Łabą i Odrą, doprowadził ostatecznie do ich likwidacji i zaniku kultury tej słowiańskiej cywilizacji. O losach m. in. Obodrzyców, Wieletów i Łużyczan pisała Zofia Kossak – Szczucka w „Troi Północy”.
Przyjęcie chrześcijaństwa było długofalowym i trudnym procesem, ale kluczowym dla organizacji, rozwoju społecznego i kulturalnego Polski. To epokowe wydarzenie z 966 roku stało się nie tylko materiałem badawczym dla historyków, ale także inspiracją dla rodzimych twórców. Jan Matejko obrazem z 1889 roku „Zaprowadzenie chrześcijaństwa Roku Pańskiego 965” rozpoczął cykl „Dziejów cywilizacji w Polsce”.
Motyw przyjęcia chrztu był często rozwijany w literaturze, m.in. przez Józefa Ignacego Kraszewskiego w powieści „Lubonie” czy Karola Bunscha w „Dzikowym skarbie”, a współcześnie przez jedną z najpopularniejszych pisarek Elżbietę Cherezińską w książce pt. „Harda”.
Niech ŚWIETO CHRZTU POLSKI będzie refleksją nad przeszłością, nad tym co stworzyły z takim poświęceniem i mądrością pokolenia, ale także nad przyszłością naszego kraju, za którą jesteśmy odpowiedzialni. Uczcijmy godnie ten ważny dla nas dzień.
Agnieszka Krakowiak